Somberheid, er zijn momenten dat ik mij daar heel erg in kan verdrinken. Alle informatie die binnenkomt, lijkt de somberheid alleen maar te versterken. Op dat soort momenten zie ik weinig lichtpuntjes. Ook in de huidige tijd waar het lijkt dat niemand oog heeft voor de medemens maar alleen maar denkt aan zijn eigen belang.
Hoe kunnen wij dit patroon doorbreken? Kan ik hier zelf iets aan doen of laat ik het over mij heen komen? Het glas is op dat soort momenten halfleeg.
Nu ben ik een liefhebber van craft bier, ook wel speciaal bier genoemd. En als ik een nieuw biertje proef en het glas is halfleeg, dan weet ik dat mij een heerlijke tweede helft te wachten staat. Dus waarom somber zijn?
Soms schiet mij dan een ontmoeting met Emile Ratelbrand te binnen. Je kan van alles van de man vinden, maar als hij binnenkomt dan stapt er een gigantische brok energie naar binnen. Ik moet eerlijk zeggen dat het ook wel prettig was dat hij weer wegging, want het kan ook te veel worden. Maar dat energieke en die vrolijkheid van die man is iets dat mij is bijgebleven.
In een van zijn boeken geeft hij ook aan dat je niet in een doos moet blijven zitten, maar op zoek moet gaan naar leuke dingen, naar nieuwe energie. Ga naar buiten en ontdek mooie dingen. Kijk op een andere manier naar jouw directe omgeving. In deze periode kan de rijp een mooi laagje over planten, gras en andere dingen leggen. Kijk er eens goed naar en je zal allerlei nieuwe dingen ontdekken.
Als de somberheid toeslaat, biedt muziek mij dat lichtpuntje dat ik nodig heb. Soms kan het een somber liedje zijn. Maar door de schoonheid van de muziek wordt de somberheid niet versterkt maar juist verdreven door de mooie klanken die mijn oor binnenkomen. Soms helpen harde gitaren mij om de droefgeestigheid uit mijn hoofd te stampen. Of ouderwetse disco, die altijd wel een lach op mijn gezicht tovert. De donkere wolken in mijn hoofd verdwijnen dan.
Ik heb eens gelezen dat het moed vergt om te streven naar iets beters, maar dat het hoop geeft in tijden van uitzichtloosheid. Laten wij, hoe donker het ook is, blijven zoeken naar de altijd aanwezige lichtpuntjes. Het leven is te mooi om te blijven sikkeneuren. Kijk maar; het glas is altijd halfvol.
